Iranians claiming Bahrain as their province

27/07/2007

The latest Iranian government statement issued by Hossian Shariat Madari, a high-ranking Iranian official and editor of the ultra right wing Keyhan paper, which claims that Bahrain is just another province of Iran, has highlighted again the Iranian desire to invade neighbouring countries.

In response many Bahrainis went on to the streets with Iranian flags painted with the Nazi symbol and shouted “Iran leave us alone.” It is well known that the Iranian government is investing hugely in the Bahraini Shia majority to establish Islamic government and destabilise this island...

The event displayed so much tension that the Iranian foreign secretary, Manochehr Motaki, went to Bahrain to calm the situation.

A few months ago, the former Iranian Consul General in Dubai, Adel Assadinia, in an interview with the Sunday Telegraph, warned that Iran has lots of sleeping cells in Arab countries. He also said:

“Were America or Israel to attack Iran, such cells would be instructed to foment long-dormant sectarian grievances and attack the extensive American and European business interests in wealthy states such as Dubai and Saudi Arabia. Such a scenario would bring chaos to the Gulf, one of the few areas of the Middle East that remains prosperous and has largely pro-Western governments.

“Allegations of Iranian agents operating in the Gulf have surfaced before, but it is rare for them to be spelt out in detail by a former regime official. Mr Assadinia named a hospital in Dubai - which The Sunday Telegraph has not identified for legal reasons - as one place where many doctors and nurses also worked for Iranian intelligence.”

The Iranian threat to Bahrain is like the former Iraqi leader Saddam Husain’s threat to Kuwait, which one day he carried out when he surprised the world by attacking Kuwait.

Another interesting point is that Hossian Shariat Madari who is an ultra Islamist and who is alleged to have been present and taking part during various Iranian intelligence service interrogations of political activist in Tehran is banging on the same drum as other right wing Iranian royalists. This shows that there is not much difference between Iranian Islamist extremists and royalists when it came to invading neighbouring countries.

In fact the Islamic government of Iran for nearly thirty years have always insisted that Iranians share the same blood as Aryans and Germans.

Also Hossian Shariat Madari accused Britain of separating Bahrain from Iran. All this shows that the presence of international forces is obviously necessary in the Arabian Gulf. Without them Kuwait would still be in the hands of Saddam Husain, as Ahwaz is still occupied by Iranian forces.

Hamas movement is founded by Iran to destroy Middle East peace process

By Reza Vashahi

In 1987 Mahmud Zahhar with Sheikh Ahmed Yassin founded the Hamas movement in Gaza. Soon the Hamas leaders found very strong support in the region.

According to some reports, even before establishing their movement some Hamas leaders had been in contact with Iran.

In Iran it is always said that the Iranian government has three important allies in the region, Hezbollah in Lebanon, Shia Muslims in Iraq and Hamas in Palestine.

The most important difference between Hamas and Fatah is that Fatah is a secular movement Actually Abu Mazen, its leader, is a member of the Baha’i religion. Which is illegal in the Islamic world. On the other hand Hamas is an extreme religious Islamic movement, based on establishing Sharia law, anti-west and pro-jihad.

In fact at the heart of what is happening in Gaza, is a clash between Islam and modern civilisation. Islam only accepts Sharia law and totalitarianism and denies rights to others.

The clash of Islam with secular, moderate and modern parts of society is seen in many places. Take for example the Islamic movement of Muslim brotherhood in Egypt. They just have not had a chance yet to show it by getting in to power. In fact all Islamic movements pre-election talk about democracy, freedom and modern values, but after they have been elected, democracy and freedom will be forgotten. The Iranian leader Khomeini who in Paris was saying “even the mullahs are not going to have power after the Shah” promised freedom for everyone, even communists, and said women’s rights would be assured. Just three days after getting to power Khomeini ordered the execution of former officials of the Shah without a trial.

Palestine on a small scale is an example of this conflict. Islamic ideology just wants to silence everyone else.

Very soon after Hamas was established, the Iranians started to invite Hamas leaders to Tehran for support in any way. They sent weapons through tunnels from Egypt and so on, helping them financially in the continuing suicide bombing against Israel.

Financial help was a very important part of Iranian help to Hamas, to build hospitals and schools and to help the poor. In other words they sought to make strong social connection with the roots of Palestinian society, to help. Secure elections and resources for jihad.

Iranian Islamic leaders many times condemned Fatah for accepting any peace agreement with Israel and always praised the suicide bombing of Hamas. It was interesting to see that any time Fatah was close to an agreement with Israel, a suicide bomber would blow up a bus or market and in this way Hamas blocked the peace process.

Now after Israel agreed to consider an Arab league proposal which came from Saudi Arabia, suddenly Gaza went in to civil war. Many believe that the Iranians are behind this as well.

The peace process in Palestine and having a two-state solution is a nightmare for leaders in Tehran who used Palestine propaganda for their own political agenda.

جنگ عراق

جنگ عراق یکی از مهمترین نکاتی است که هم کارنامه تاریخی جورج بوش و هم کارنامه تونی بلر را تحت تاثیر قرار خواهد داد. به نظر خیلی و از جمله من جنگ عراق از بزرگترین اشتباهات سیاست خارجی بریتانیا از زمان بحران سوئز تاکنون بوده است.


جنگ عراق به چه دلیل شروع شد؟


دلیل اصلی جنگ کنترل نفت عراق برای مقابله با چین در دهه های آتی است. نیاز روز افزون چین به انرژی در دهه های آتی، نقش مهمی را در رقابت های جهانی بازی خواهد کرد.

هدف کنترل نفت عراق است و نه غارت نفت عراق آنگونه که بعضی محللین خاورمیانه می گویند. گویی ما هنوز در قرن هجدهم هستیم و دوران استعمار. این ضد غرب بودن هیچ دردی را دوا نمی کند و باید وقایع را درست تحلیل کرد.


بحث اخلاقی

جنگ از لحاظ قانونی اشتباه بود و این را آقای کوفی عنان دبیر کل سازمان ملل، به شکل رسمی اعلام کرد و همچنین سلاح های کشتار جمعی وعده داده شده ، که دلیل رسمی تهاجم به عراق و سرنگونی صدام بود، هرگز پیدا نشد.

ولی عده ای می گویند که ما نباید فشار و موفقیت لابی اپوزیسیون عراق در غرب را نادیده گرفت. دلایل دیگری که به غیر از کنترل نفت عراق برای مقابله با چین می توان ذکر کرد لابی های مختلف دولت های مختلف برای سقوط صدام حسین بود. اسراییل، کشورهای عرب منطقه، همه و همه خواستار سقوط صدام بودند.

در واقع صدام در منطقه دیگر دوستی نداشت. و سیاست مخفی کاری شدید او هم سوء ظن ها به او را افزایش داد. نابودی سلاح هایش را به بخاطر ترس از ایران، به جهان اعلام نکرد. طبق گزارش های رسمی، سازمان های اطلاعات غربی، از درون سیستم عراق اطلاعات کمی داشتند.

بعد از جنگ آن درگیری و جنگ های داخلی شدید روی داد. بعضی می گویند تقصیر آمریکا و بریتانیا است که به جنگ عراق رفتند و بعد از جنگ هم ارتش عراق را منحل کردند و آمریکا و بریتانیا تروریست هستند که به عراق حمله کردند.

گروه دیگر می گویند که منحل کردن ارتش صدام اجباری بود و چنین ارتشی که در قتل مردم خودش دست داشت باید منحل می شد و اینکه شیعه وسنی ها حداقل تمدن و تفاهم برای زندگی با یکدیگر را ندارند، دیگر نه تقصیر امریکاست و نه بریتانیا.این اختلافات دامنه دار همیشه بین شیعه و سنی بوده است. آنها می گویند در افغانستان هم شیعه و سنی وجود دارد ولی مشکل آنجا طالبان و القاعده است. آنجا فرهنگ همزیستی وجود دارد ولی عراقی ها این فرهنگ را ندارند.

به نظرمن، صدام باید برداشته می شد ولی نه از طریق جنگ و آنهم جنگی غیر قانونی و به این شکل که آینده عراق به دست ملاهای فارس بیافتد.

دلیل من هم این است که دموکراسی زیر بنا می خواهد مردمی که 35 سال تحت دیکتاتوری باشند معنای دموکراسی را نمی فهمند که البته معمولی است و زمان می خواهد تا برایشان جا بیافتد. تاریخ نویسان گفته اند تکوین دموکراسی در غرب حدود 700 سال زمان برد.

فرهنگ عراق مثل فرهنگ آلمان بعد از جنگ جهانی دوم نیست. عراق هیچگاه سابقه دموکراسی نداشته است. و نمی توان دموکراسی مصنوعی ایجاد کرد. دموکراسی باید بر اثر نیاز به وجود بیاید. برای مثال شاید می شد به صدام فشار آورد تا پسرش قصی و نه عدی، را به جای او قرار دهد. چرا که قصی معقول تر به نظر می رسید. مرحله بعدی ایجاد فضای سیاسی باز و انتخابات آزاد بود به دنبال آن هم مثلاٌ صدام را می شد به شکل تبعید به جایی فرستاد. یک چیزی شبیه آنچه که بر سر پینوشه در شیلی آمد.

همه این ها را می شد با فشار سیاسی شاید حل کرد. فشار اگر که به شکل متحد از تمام جهان بر صدام وارد می شد حتماٌ تاثیر گذار بود.


مقاومت عراق

من شخصاٌ مقاومت عر اق را بیهوده و غیر قانونی و مخرب و احساساتی می بینم. بریتانیا و آمریکا از عراق خارج خواهند شد ولی فرصت برای بازسازی حداقل بخشی از صنایع زیر بنایی عراق که طی جنگ نابود شد، از بین رفت.

از لحاظ حقوق بین الملل این به اصطلاح مقاومت غیر قانونی است و این ها مقاومت به حساب نمی آیند و شورشی و شورش گر هستند. همچنان که نیروهای موجود در عراق دیگر اشغال گر نیستند. برای اینکه اگر چه جنگ عراق غیر قانونی بود ولی بعد از پایان جنگ، انتخابات عراق به شکل آزاد برگزار شد و دولت جدید و قانونی عراق از نیروهای موسوم به ائتلاف به عنوان نیروی بین المللی و زیر نظر سازمان ملل در عراق دعوت بعمل آورد.

این به این معناست که حضور آمریکا و بریتانیا و دیگران، دیگر نه به عنوان اشغالگر بلکه به عنوان نیروی قانونی در عراق هستند.

متاسفانه من بارها گزارش ها و تحلیل های غلطی در این مورد شنیده و دیده ام که آقایان را مقاومت و نیروهای بین المللی را اشغالگر نامیده اند. من نمی دانم چرا به حقوق بین الملل در این تحلیل ها اشاره
نمی شود.

من در مقاله ای جداگانه، این ندانستن حقوق بین الملل و بی توجهی به آن را بیشتر شرح خواهم داد.