رضا وشاحی
20/10/2011
یک سوراخ موش دیگر
در ساعات اخیر خبر کشته شدن غذافی دیکتاتور لیبی منتشر شده است. وی در لوله های سیمانی مخفی شده بود. مخفی شدن صدام حسین را در سوراخ موش بیاد دارید؟ سرنوشت بشار الاسد را هم می توان کم و بیش به این شکل حدس زد. سوراخ موش پایان کار علی خامنه ای هم خواهد بود.
بشار الاسد که میراث دار حافظ الاسد دیکتاتور بزرگ سوریه است وارث نظامی بعثی و سیوسیالیستی است. شبیه همین نظام هم در عراق دوران صدام حسین بود. و سیستم حکومت غذافی هم در همین طبفه بندی است.
سکوریتوکراسی ها
نکته مهم این است که تمام این سیستم های بعثی بر اساس ناسیونالیسم عربی و فلسفسه سوسیالیزم بنا شدند. قسمت پان عربیسم که به جهان عرب که کمکی نکرد که هیچ موجب سرکوب خود مردم این کشورها شد. چنان که با سرنگونی صدام حسین مردم عراق جشن گرفتند. همین جشن را امروز در لیبی هم مشاهده می کنیم.
نقش مخرب سوسیالیزم
قسمت سوسیالیستی البته فقر و گرانی و تورم را در نتیجه بازار بسته و مدیریت ورشکسته دولتی برای این کشورها به ارمغان آورد. اقتصاد بازار بسته هم فضای سیاسی بسته را بدنبال آورد. در مورد توالی دقیق البته بحثی نداریم. بهرحال سیستم بسته اقتصادی با فضای باز سیاسی نمی سازد. همین فقر ساخته و پرداخته نظامهای سوسیالیستی عربی البته همچنان موجب گردآوری نیرو و طرفدار برای نظرات سویالیستی است. که این دلیل این است که هنوز می بینیم در بین قشر جوان و تحصیلکرده و البته تاریخ نخوانده این تفکرات هنوز حرارت دارد.
نقش قبیله
طارق الطيب محمد البوعزيزي جوان تونسی که خود را آتش زد نه فقط فقر و بیکاری محرکش بود، حکومت چرخ دستی اش را که وی با آن امرار معاش می کرد را گرفته بود و کارمند دولتی که یک زن بود با سیلی زدن به وی غرور وی را جریحه دار کرد. بله سیلی یک زن جرقه بهار عربی شد. این موجب شد که وی خود را آتش زند. قبیله گرایی بهرحال جزوی از معادله است.
طارق الطيب محمد البوعزيزي جوان تونسی که خود را آتش زد نه فقط فقر و بیکاری محرکش بود، حکومت چرخ دستی اش را که وی با آن امرار معاش می کرد را گرفته بود و کارمند دولتی که یک زن بود با سیلی زدن به وی غرور وی را جریحه دار کرد. بله سیلی یک زن جرقه بهار عربی شد. این موجب شد که وی خود را آتش زند. قبیله گرایی بهرحال جزوی از معادله است.
مجموعه پان عربی، قبیله گرایی و سوسیالیزم موجب بوجود آمدن نظامهای خشن پلیسی یا سکوریتوکراسی ها
شد. حیدر ابراهیم نظریه پرداز سیاسی عرب در کتاب خود[i] که به بررسی وضعیت سودان پرداخت این نامگذاری را ارایه داد. این نظامهای سکوریتوکراسی بعلت سرکوب های خشن و شکست های اقتصادی موجب تولید نارضایتی شدید در جامعه شده و رژیم ها مردم را در خیایبان در روبروی خود خود خواهند دید. هیچکدام از این دیکتاتورها نه با رای مردم سر کار آمدند و نه با رای مردم ادامه به کار دادند. روی کارآمدن بعثی ها و سویالیست های عرب با سرکوب و کودتا گره خورده است.
این پایان تفکرات اصیل بعثی است. این پایان دوران سوسیالیت های عرب است. که البته باید جشن گرفت. احمقانه است که برخی می گویند این نظامها نماینده تفکرات بعثی و سوسیالیستی نبوده اند. اینها کاملا نماینده این تفکر بودند. و تفکرات پان عربیسم و سوسیالیستی چیزی بهتر از نظامهای امنیتی خشن به ارمغان نمی آورد. از کوزه همان تراود که در اوست.
واقعیت این است که دموکراسی با نظام های سوسیالیستی جمع اضداد است و به جایی نمی رسد. دموکراسی اسلامی را هم که در ایران مشاهده کردیم به کجا کشید. تنها راه رهایی مردم خاورمیانه به آغوش کشیدن لیبرالیسم و نظام سرمایه داری است.
کسانی در لیبی هم همانند عراق پیدا خواهند شد که یوتیوب را با عکس هایی از غذافی همچون صدام حسین، با آهنگ های بسیار رومانتیک پر کنند! از برنامه های سوسیالیستی مثل ساختن مدارس و تعلیمات سراسری غذافی با چنان حرارتی همانند طرفداران صدام حسین سخن بگویند و فیس بوک ها را با عکس های قائد و مجاهد و مزخرفات دیگر پر کنند. اما واقعیت این است که از دیکتاتورهای لیبی، سوریه و عراق چیزی جز سرکوب، اعدام و شکنجه چیز دیگری به ذهن نمی آید.
No comments:
Post a Comment